کارگردان فیلم کوتاه «بیتورا» در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از نوع عملکرد و عدم توجه دبیر سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان نسبت به فیلمسازان بخش کوتاه جشنواره اظهار داشت: چیزی که در این جشنواره برایم عجیب بود، این بود که دبیر سی و هفتمین دوره «جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان اصلاً سمت فیلم‌سازان بخش کوتاه نیامد تا با آن‌ها صحبت کند. نه من و نه هیچ‌کدام از بچه‌ها فرصتی برای گفت‌وگو با او پیدا نکردیم. دوست داشتم این نکته به گوششان برسد که مهم‌ترین دغدغه جهان امروز، غزه و کودکان غزه است.

صالحی با اشاره به محتوای کارگردان فیلم کوتاه «بیتورا» افزود: «بیتورا» به معنای «بیت» یعنی خانه و «تورا» یعنی خیالی؛ پس نام فیلم یعنی خانه‌ی خیالی. فیلم ما در شرایط بسیار سختی ساخته شد؛ بخشی از آن در سوریه فیلم‌برداری شد، اما هم‌زمان با اتفاقات سوریه، ناچار شدیم کار را به ایران منتقل کنیم. ما حتی بازیگر خارجی هم داشتیم.

او ادامه داد: در جشنواره‌های روشنفکری در اسپانیا، برلین، هامبورگ، برزیل، آفریقا و آسیا روی این موضوع سرمایه‌گذاری می‌شود؛ اما جشنواره‌ای که در شعار می‌گوید «کودکان غزه تنها نیستند»، چه کاری برای کودکان غزه انجام داده است!؟

کارگردان تنها اثر حاضر در جشنواره که به موضوع غزه پرداخته بود تصریح نمود: فیلم من در بخش ملی حضور داشت، با آثار دیگر رقابت کرد و حتی نامزد شد. این یعنی کیفیت فیلم مورد تأیید داوران بوده، اما با توجه به فضای کاملاً روشنفکری هیئت داوران، مشخص بود که در بخش ملی نمی‌تواند توفیق چندانی داشته باشد. سؤال من این است: بخشی به نام بخش غزه در جشنواره تعریف شده بود، اما چرا حذفش کردند؟

وی افزود: اگر تعداد آثار کم بوده، آیا تقصیر فیلم‌ساز است؟ حتی اگر فقط یک فیلم خوب وجود دارد، باید به آن جایزه داد تا بقیه فیلم‌سازها برای کار روی این موضوع تشویق شوند.

صالحی با بیان این مطلب که برایم واقعاً شگفت‌انگیز بود که در جشنواره کودک و نوجوان ایران، فیلمی درباره‌ی غزه هیچ توفیقی نداشت؛ متذکر شد: تا این حد از بی‌توجهی تعجب کردم. داوران فیلم را دیدند، دوست داشتند، نامزدش کردند، اما هیچ اتفاقی برایش نیفتاد در حالی‌که موضوع غزه مهم‌ترین مسئله‌ی کودکانه‌ی جهان امروز است.

وی تاکید کرد: من از نگرفتن جایزه ناراحت نیستم، اما باید بدانیم که جایزه مستقیماً بر مسیر حرفه‌ای فیلم‌ساز تأثیر می‌گذارد. اما مسیر من را با این کار سخت کردند.این اتفاق روی تهیه‌کننده، سرمایه‌گذار و حتی احتمال تولید فیلم بعدی اثر می‌گذارد. مثلاً آقای امیرشهاب رضویان به من گفتند: «حتماً این فیلم را به جشنواره‌های خارجی بفرست، مطمئنم جایزه می‌گیرد.» اما وقتی همین‌جا در ایران موفقیتی برایش رقم نمی‌خورد، تهیه‌کننده انگیزه‌اش را از دست می‌دهد و مسیر فیلم‌ساز هم ناهموار می‌شود.

این سینماگر تصریح نمود: سال گذشته در همین جشنواره بخش غزه وجود داشت و سه جایزه در آن بخش اهدا شد؛ از جمله جایزه ویژه دبیر جشنواره. اما امسال همه حذف شدند. پارسال در بخش کوتاه ۱۱ جایزه دادند، امسال فقط ۴ تا! دبیر سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان می‌گویند «طبق آیین‌نامه عمل کردیم»، اما مگر نباید ببینند پارسال چه روندی داشته؟ سال گذشته در جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان جوایزی مثل ابونصر فارابی، بهنام محمدی و جایزه ویژه دبیر وجود داشت، چرا امسال این جوایز نباید باشد؟

«محمد فرج صالحی» در پایان این گفت و گو با انتقاد از وضعیت نامطلوب اکران آثار کوتاه در جشنواره خاطرنشان ساخت: اکران فیلم‌ها هم متأسفانه فاجعه بود. باور نمی‌کنید، ویدیو پروژکتور کج تنظیم شده بود و هیچ‌کس حتی نیامد فیلم‌ها را ببیند. در حالی‌که حدود ۶۰ درصد جشنواره فیلم‌های کوتاه هستند و فقط هشت فیلم بلند نمایش داده شد که دو سه‌تای آن هم اساساً برای این فضا مناسب نبودند. با احترام به فیلم «بچه مردم» که کار بسیار خوبی است، اما واقعاً باید پرسید آیا مخاطب کودک محتوای چنین فیلم‌هایی را درک می‌کند؟